A czym to się w ogóle różni od naszych polskich podręczników z matmy do klasy 1., bo nie zauważyłem . Tam też są takie łatwe zadania i też chyba tak se trwają po 20 lekcji. Przynajmniej większość czarno-biała, nie ma takiego złodziejstwa jak u nas, że musi być wszystko kolorowe i zmieniane co 2 lata, byle wydać co rok 200 zł na jedną książkę (chociaż jakby się zastanowić tym tragicznym stanem "darmowych książek", za które będzie musiał przepłacać inny rocznik, a nie ma w nich nawet obrazków, to nie wiem co lepsze).

Za chwile bedzie u nas jak idiotesty.

Wygaszamy normalne myślenie. A przynajmniej to co z niego zostało.

Jestem pod wrażeniem, jak łatwo można proste zadania zmienić w katorgę. Doliczając do tego te wielkie ciężkie plecaki. Kombinowałem ile mogłem, żeby nie brać np. podręcznika czy dwóch i nieco odciążyć plecak. Teraz na studiach jeżdżę na zajęcia z pustym plecakiem poza zeszytem czy dwoma, ciuszkami na przebranie i czymś do przegryzienia i popicia. Okazyjne książki z biblioteki, ale je po prostu czytałem z domu a nie wlekłem po całym mieście bez dobrego powodu.

Wygaszamy.
Wygaszamy.
Wygaszamy.

Cóż co do religii to mamy inne spostrzeżenia. W moim przypadku katecheci to byli kompletni dekle, co powinni się raczej w wariatkowie znaleźć. Księża byli w porządku. Mój ksiądz z gimnazjum był otwarty na różne światowe tematy, rozmawialiśmy o różnych technicznych nowościach, komputerach, telefonach, sporcie. Inny też był zabawny, bo parę razy przychodził z główką kapusty i ją tak po prostu konsumował. W liceum akurat wypadła zmiana naszego księdza, który był taki łagodny i rozanielony, trochę jakby wpół wniebowzięty. Potem przyszła zmiana i pojawił się ksiądz młody i nowoczesny. Organizował różne przyjęcia kulturalno-sportowe i ogólnie prezentował się całkiem nieźle.

Za to pierwsza osoba, która uczyła mnie religii, katechetka była wyjątkiem spośród wielu. Dedykacji jej nie brakowało, jeździła też na misje. Pewnego dnia złapała tam w Afryce tropikalną chorobę i zmarła. Cóż, do końca na posterunku.

Co do książek, to raz kupiona była książka do religii i już nigdy więcej. Może katecheci bardziej na to nastawali, ale księża mieli to gdzieś. Zresztą religia była dobrą 45 min porą luzu, odrobienia lekcji na kolejne zajęcia czy szybkiego doedukowania się na sprawdziany. Standard.

Najdroższe książki są do języków obcych, szczególnie angielskiego. Z resztą różnie bywało.
Książka do informatyki? Bleh, nigdy nie lubiłem pisania czegokolwiek z informatyki. Dla mnie to było jakbym się uczył pływania na sucho. By uczyć się o kompie potrzeba kompa. Na szczęście nie musiałem 2 godziny pisać BHP pracowni.

Człowiek się uczy radzić całe życie, W podstawówce kupował wszystko co kazali, w gimnazjum co ważniejsze książki i zeszyt do każdego przedmiotu, technikum czas noszenia zeszytu na 2/3 przedmioty i 1 lub 2 książki bardzo potrzebne, a na studiach mam 3 zeszyty na semestr bez książek .