Dosyc trudna kampania (ja jej nie przeszłam do końca), ale bardzo ciekawa. Na razie próbuję przejsc inne kampanie ale potem uzyskam więcej wyczerpujących wypowiedzi jak mi się świetnie grało

Zauważyliście, że we wszystkich kampaniach w których gramy Nighonem mamy w końcu do czynienia kimś, kto ma "przesadzone staty"?

Nie ma, Nighon jak Cytadela, choć widnieje w fabule, to ma mały udział w kampaniach jako rasa pierwszoplanowa.

No i udało mi się przejść tę kampanię. Tym razem bez jakichś większych problemów. Pierwsza i druga misja lajtowe, dopiero od trzeciej zaczyna się coś dziać. Ale jeśli nie będziemy się obijać i od początku gramy, jak należy (,,byle do przodu"), to powinno pójść gładko. Ja miałem jedną bardzo ważną walkę o miasto wroga za podziemną rzeką - moje zwycięstwo przechyliło wówczas szalę. Potem się tak nadarzyło, że od razu po przekroczeniu zielonego strażnika natrafiłem na Orwalda, który po otrzymaniu sporych strat zwiał (stary trep ;p). Co jakiś czas najeżdżali mnie przeciwnicy, ale z biegiem czasu miałem już epickie armie i nie mieli szans, przejąłem im miasta, a następnie ruszyłem po fiolkę. Bardzo ciekawe - walki z każdym rodzajem smoków po kolei, nawet trupie się znalazły . Szkoda, że nie było jedynie błękitnych, ale to szczegół. Same walki ze smokami już były łatwe, ja na nich starałem się expić przed finałową misją.
No właśnie. Czwarta misja. W pewnym momencie ze wszystkich stron zalali mnie nieprzyjaciele. Jednak ponieważ miałem 6 czarnych smoków na start (wybrałem sobie taką premię), rozdałem po jednym szczurkom, resztę dałem Mutare i w niedługi czas zająłem swoją strefę, a potem ją tylko broniłem. Gdy już fala ataków minęła, zaczęła się sieczka. Po żmudnych i bardzo licznych bitwach rozbroiłem wroga, pozbawiłem najlepszych bolków, a następnie zrekrutowałem ich u siebie i walczyli już u mnie do samego końca . Ten cały Orwald padł już na samym początku u mnie, przyszedł bez armii jako szczur ;p. Ostatnie 2 miechy polegały na ściganiu szczurów po podziemiach, jak mówiłem, bardzo żmudna praca. Najśmieszniejsze było to, że każdy bohater, które pokonywałem (a zdarzało się po po ok. pięciu starciach, bo ciągle zwiewali tchórze), przechodził do innego władcy (mnie lub któregoś z wrogów). Najdłużej z tych epickich ostała się Sephinroth z Kulą Osłabienia - walczyłem ze szmatą chyba z 10 razy i zawsze uchodziła cało. W końcu dopadłem ją w mieście, a następnie wynająłem u siebie do najbardziej upokarzającego flagowania kopalń przez szczury (taka moja mała zemsta). Krótko mówiąc gdy padnie pierwszy gracz, reszta stanowi formalność, ale nigdy nie należy zostawiać tyłów bez obrony.

Podsumowując bardzo wciągająca kampania, zajęła mi dwa dni (wczoraj i dziś), polecam .