Kolejna przygoda bohaterów. Tym razem wcielamy się w rolę bohatera potrafiącego okiełznać najdzikszego potwora w grze, co daje mu olbrzymią siłę ofensywną. Jak się grało, co było trudne, a co łatwe? Jaka jest wasza opinia na temat kampanii, w której gra się jednym z najlepszych bohaterów w grze?

Nie dotrwałem do końca, ale przyznam, że kampania przyzwoita. Całkiem fajnie gra się Kilgorem, ogólnie cały pomysł Festiwalu Życia bardzo buduje swoisty klimat krainy barbarzyńców. Winston Boragus opuszcza tutaj tron i udaje się do Valhalli, a pieczę nad państwem przejmuje zwycięzca imprezy - Król Kilgor :).

Wolałem Boragusa, przez tego palanta Kilgora (:D) dostaliśmy Heroes IV, które (choć dla mnie dobre) pogrzebały oryginalną serię.

To już inna sprawa :D.

Kampania przyzwoita, choć z Twierdzą nie szaleję, spec Kilgora świetny :D.

A jaki on miał właściwie spec? Beszki, no nie?

Ja tam Strongiem czasem lubie sobie pograć - chyba mam w sobie żyłkę barbarzyńcy xD.

Mam pytanie: kto zasiadał na tronie Krewlod przed Winstonem Boragusem? Wie ktoś może?

Tak Beszki, ze specjalizacji 7. poziomu ten ma najlepszą, najlepsze bonusy, no i Mutare ma świetną, bo dotyczy wszystkich smoków, ale finanse nieco odpychają...

Prawda, najlepsze, bo jedyne (chyba) specjalizacje jednostek 7. poziomu :D. No, zdaje się, że Xeron ma jeszcze Arcydiabły, a poza tym to chyba już nikt.

No prowadzić nad tymi dwoma bohaterami to mało?

Czy ja coś takiego powiedziałem? Po prostu mówię, że to raczej oczywiste.

Oczywiste jest dopiero po przeanalizowaniu tych trzech :).

W sumie to masz rację. Nie będę się spierał :).

No i przeszedłem tę kampanię, oto świeży komentarz: fabuła bardzo ciekawa, choć nie posilono się o jej rozbudowanie. Aczkolwiek... co tu rozbudowywać, krwawa jatka i do przodu, cała filozofia ;). Ale zrobione w sposób niezwykle ciekawy. Każda misja praktycznie ma inny charakter. Pierwsza to czysty pojedynek z czasem i samym sobą, samotny Kilgor zdobywa wojsko i exp w niewielkiej krainie, aby pokonać Ostrego Pazura - pierwszego starożytnego behemota w swoim życiu. Bardzo łatwa i przyjemna mapa, z finałowym potworem (a właściwie całą jego rodziną ;)) nie było problemów. Druga to mapa jedyna w swoim rodzaju, jeszcze nigdzie indziej nie spotkałem celu misji ,,zabij wszystkie stworzenia na mapie". I dlatego mnie zafascynowała ta mapka, a wybijanie kolejnych stworków okazało się bardzo przyjemne :). Ponieważ nie było tutaj żadnych limitów czasowych ani wroga na mapie, misja także nie sprawiła mi większych kłopotów. Od trzeciej zaczynają się schody. Tutaj już mamy do czynienia z trzema potężnymi przeciwnikami, wszyscy startujemy z identycznymi uwarunkowaniami terenowymi i doświadczeniowymi. Tutaj trzeba po prostu ryzykować - jak najszybciej podbić swoją strefę, zebrać armię i ruszać na nieprzyjaciela. Ja miałem w pewnym momencie kryzysową sytuację: ruszyłem na bój na zachód, zająłem Loch w podziemiach i dwa miasta obok centrum mapy, stolica brązowego była już w zasięgu ręki. W tym czasie jednak niebieski złożył mi niezapowiedzianą wizytę: desant z łódki z północy połączony wjazdem od strony bramy granicznej. Zajął tym samym prawie całą moją strefę i stolicę, kwestią czasu był także upadek drugiego mojego miasta. Udało mi się przetrzymać oblężenie i jakoś odparować ataki w tamtym miejscu, w międzyczasie zielony zajął mój loch, a brązowy zabarykadował się w ostatniej Twierdzy, tak że nie mogłem wiele zdziałać. Na szczęście zdołałem Kilgorem wrócić, pobić wrogich herosów (z pomocą innych bohaterów) i odbić strefę. Następnie sprawy toczyły się już po mojej myśli: zająłem w niedługim czasie miasto brązowego i pokonałem jego bolków (po tygodniu ostatni heros-szczur musiał się udać na wygnanie), niedługo później pokonałem ostatecznie niebieskiego i przejąłem jego miasto. Wygrana z zielonym to już była kwestia czasu. Jabarkas dostał ode mnie w łeb w podziemiach, przejąłem jego Twierdzę z karczmą i nie miał już bohaterów. No i potem tylko zająć ostatnie miasto i upragniona wygrana ;). Świetna misja, spędziłem przy niej ładnych parę godzin dzisiaj, ale warto było.

Finałowe zadanie mnie nie zaskoczyło, aczkolwiek w pewnym momencie się zagapiłem i czas mi upłynął (na szczęście miałem sejvy ;)). W każdym razie stosunkowo szybko zająłem strefę startową i ruszyłem do przodu (z epicko wyexpionymi bohaterami dało się to zrobić nawet kilkoma goblinami, głównie przy użyciu czarów ;)). Równie szybko zawitał do mnie wróg i zabił Gird, ale potem dostał łomot i na dzień dobry niebieski stracił dwóch z trzech bohaterów. Potem było dużo ścigania Crag Hacka, bardzo nużącego, ale wszystko dobrze się skończyło. Wcześniej przyzwałem okręt, zabiłem żywiołaki wody, a po pokonaniu Craga na własnej ziemi i uprzednim zajęciu jego miast wbiłem do Boragusa. FB była bardzo ciekawa, aczkolwiek dość łatwo poszło, miałem przykokszonego bohatera i masę wojska (choć nieco mniej, nie licząc beszków, od Winstona). W każdym razie pokonałem go, zrobiłem screena, w następnej kolejce zająłem ostatnie miasto wroga i melduję wykonanie zadania ;). Ostatni scenariusz też fajny, walka z czasem to ciężka sprawa.


Kampania mi się niezmiernie podobała, poziom trudności już dosyć wysoki, ale do przejścia ;). Kilgor został królem, dziwnie się czuje, umożliwiając mu zniszczenie Antagarichu ;p.